Surprise

We vieren bijna de geboorte van Jezus, vrijdag vieren we dit in Valeni, en daarvoor zijn we druk aan het repeteren. Dat valt niet altijd mee voor de kinderen van groep 3, 4 en 5, stil zitten, luisteren, zingen, weer opnieuw zingen en als je geluk hebt, mag je nog keer een kort gedichtje opzeggen. Echter, dat laatste is best lastig als je Turks spreekt en niet alle Roemeense woorden kent en ook het voorlezen valt dan niet mee.

Vandaag was de generale repetitie en ik had de kinderen beloofd dat als deze goed ging ik na afloop nog een kleine surprise had. De repetitie gaat moeizaam. Het tweede liedje is nog best lastig en de gedichtjes kennen ze nog lang niet uit hoofd. Ook alleen het gedichtje voorlezen is best pittig. Natuurlijk komen er weer een aantal kinderen later omdat de leerkrachten er variabele tijden op na houden. Dus beginnen we toch nog maar een keer opnieuw.

Als we dan eindelijk klaar zijn met de repetities loop ik naar het keukentje om iets lekkers te halen. In de vakantie ben ik namelijk jarig en als je jarig bent dan hoort daar een traktatie bij. Daarom had ik voor vandaag iets lekkers mee genomen. Ik vertel de kinderen dat ik bijna jarig ben en deel soesjes rond. Eén meisje roept al ‘La multi ani!’ ‘Gefeliciteerd!’. Als ik de overgebleven soesjes terugbreng naar het keukentje, hoor ik opeens achter me ‘Multi ani traiasca, multi ani traiasca, la multi ani! En alle kinderen beginnen het eerste en tweede couplet van het Roemeense ‘Lang zal ze leven’ te zingen. Zo spontaan, dat is toch nog wel een veel mooiere surprise, prachtig! Als ze uitgezongen zijn
komen ze allemaal naar mij toe voor een knuffel, een groepsknuffel met 20 kinderen.

Maar er volgt nog meer, als we uitgezongen zijn komt ook het laatste jongetje dat een gedichtje heeft binnen en daarom vraag ik degenen die een gedichtje hebben om na afloop nog even te blijven en het nog een keer te herhalen.

Eerst gaan we kerstkaarten maken, nou ja, kerstkaarten… het zijn meer bloemen geworden dan kerstballen en een aantal kaarten veranderden van kerstkaarten in verjaardagskaarten 🙂. Echter, iedereen vond het leuk en was vol enthousiasme aan het knutselen. Als de eerste kinderen klaar zijn is het inmiddels alweer bijna tijd om te stoppen, dus wie klaar is, mag de kaart mee nemen en naar huis gaan. Tot vrijdag!

Twee meisjes, die ook een gedichtje hebben, vragen of ze even 5 minuten naar buiten mogen, ze moeten toch nog wachten tot de anderen klaar zijn. Dat is prima, geef ik als antwoord, ook één van de jongens wil nog even naar buiten.

“Mevrouw, Mevrouw, kom eens” hoor ik na een paar minuten van buiten. Snel loop ik naar buiten toe. Als ik de poort uitloop, richting de jongen die me roept, zegt hij ‘Niet te dicht bij komen hoor’. En in zijn hand heeft hij knalvuurwerk en een aansteker. ‘Dat hoort er bij als u jarig bent’ Hij steekt het knalvuurwerk aan en samen met de twee meisjes roept hij ‘La multi ani!’ ‘Gefeliciteerd!’ Wat een schatten en wat een mooie surprise!

De laatste surprise komt als we de gedichtjes op zeggen. Het meisje dat het laatste versje heeft, begint het spontaan uit haar hoofd op te zeggen. Ze is helemaal blij en ik ook 🙂 Een middag vol surprises!