
In Roemenië gaan kinderen, maar ook volwassenen de dagen rond kerst langs de huizen om bij mensen thuis kerstliederen te zingen. Soms zie je in de stad ook mensen verkleed in berenvellen begeleid door muzikanten met drums en fluiten. Eén zingt en de anderen dansen. Een oude traditie die ook in buurland Moldavië nog in ere in stand wordt gehouden.
Er is zelfs een werkwoord voor ‘a colinda’: Op kerstavond huis aan huis kerstliederen zingen. De meeste liederen gaan over de kerstboom of de kerstman. Vaak ga je bij familie en bekenden langs en kinderen krijgen meestal een mandarijn, sinaasappel, snoepgoed of soms zelfs geld voor hun liederen.
Op 24 december zijn ook wij met een groep tieners uit Mircea Vodă, Cobadin en Viişoara, de straat op gegaan om huis aan huis kerstliederen te zingen. Niet verkleed in berenvellen, en met fluiten, maar wel met twee gitaren en een harmonica. Niet om geld of snoep te ontvangen, maar om iets te brengen: het Goede Nieuws van Jezus geboorte.
Zo liepen we de dag voor kerst met zo’n 30 personen in de regen door Mircea Vodă, huis aan huis het evangelie zingend te verkondigen. In elk huis werden we gastvrij ontvangen en zongen we één of twee kerstliederen gevolgd door een kerstwens. De ene keer zongen we buiten bij de deur, de andere keer mochten we binnen komen, ondanks de blubber die we mee brachten en vulden we de hele kamer. Soms kregen we warme thee, wat erg lekker was, want hoe later het werd, des te kouder het was. Mensen vonden het erg mooi dat we kwamen. We hebben de uitnodigingen voor het volgende jaar alweer binnen. Bij een aantal families mochten we ook een goed gevulde tas met levensmiddelen achterlaten.
Gingen we in Mircea Vodă huis aan huis, twee dagen later in Cobadin en Viisoara, waren de adressen van tevoren zorgvuldig uitgezocht. Het doel was meer het bemoedigen van de mensen. Een oude man, ik denk alleen, in een oud huisje, die geëmotioneerd naar ons stond te luisteren. De moeder met haar gehandicapte zoon die een traantje moest wegpinken, het gezin waar we beslist naar binnen moesten komen, omdat ze het zo mooi vonden dat we bij hen kwamen.
Op een gegeven moment stapten we weer in de auto en reden we het Cobadin uit, door Viisoara heen en nog verder en nog verder. We zaten wel bijna een half uur in de auto toen we stopten bij een klein flatje, 4 of 5-hoog. We moesten helemaal bovenin wezen en daar op de bovenste verdieping, in een klein kamertje, een deel van ons moest zelfs in de gang blijven staan, zat een man in een rolstoel. Hij had zijn vrouw verloren, zijn zoon was ook overleden, kleinkinderen woonden ver weg en waren in de zomer nog geweest. Voor hem mochten we ook zingen en hem troosten Jezus was ook voor hem naar de wereld gekomen. Het was heel bijzonder. Toen we weg gingen verontschuldigde hij zich nog naar ons toe omdat hij niets in huis had om ons aan te bieden. De buurvrouw die de boodschappen voor hem deed, was deze dagen bij haar kinderen. Misschien waren we wel de enigen die met kerst bij hem op bezoek waren geweest. Nadat we voor hem gebeden hadden reden we weer terug in de auto richting Cobadin, uitgebreid de tijd om na te denken over deze bijzondere ontmoeting.
Eén van de liederen die we vaak als kerstwens zongen was ‘Am venit din departare’. En met deze wens, voor u, voor jou, wil ik ook nu afsluiten.
Wij zijn van ver gekomen
Om jullie een groet te brengen
En een cadeau aan iedereen
Een mooi jaar gewenst
En een zinvol leven
Een leven met Christus
Een jaar vol blijdschap
Een jaar met liefde
Mag de Heer jullie hele familie geven
Door Jezus Christus, de Messias
Vandaag hebben wij voor jullie kerstliederen gezongen.
Goede adviezen hebben we achter gelaten
Bedankt voor het luisteren.
En als je door moeilijkheden gaat
Onthoud dan altijd,
Er is een God
Recent Comments