Als we in de Peuter-kleuterklas gaan bidden voor het eten of tussendoortje, starten we altijd met het “huis van gebed” dat we met onze handen vormen.

We storten de fundering  leggen onze handen horizontaal op elkaar
We metselen de muren  zetten onze handen verticaal
We plaatsen het dak  maken van onze handen een puntdak (driehoek)
We sluiten de ramen  twee gesloten vuisten tegen elkaar
We sluiten de deuren  de twee handen horizontaal tegen elkaar aan (Wat je ook vaak ziet als gebedsplaatje)

We sluiten onze ogen
en we bidden

Daarna volgt er een liedje:

Dankuwel voor het eten
Dankuwel voor mijn klas
Ik weet dat Jezus van mij houdt
Halleluja, amen

Vanochtend gaf ik de kinderen het ontbijt. Vanwege de regen waren er nog maar 3 kinderen, waaronder één jongetje (Turks), uit de kleuterklas, samen met zijn zusje uit klas 0, vorig jaar kleuterklas. Dus toen ik wilde bidden voor het eten, begon ik met “We storten de fundering” en de kinderen begonnen het versje mee op te zeggen en de handen in de juiste positie te plaatsen. Tot het jongetje halverwege opeens riep: ‘Mevrouw, dat heb ik gisteravond thuis ook gedaan voor het eten en iedereen deed mee, behalve mijn neef, want die wist niet hoe het moest’.

Jong geleerd is oud gedaan?