Het is de tweede week van oktober, de eerste groep bouwers en kinderwerkers uit Nederland is net vertrokken. Wat hebben we een mooie tijd samen gehad en wat is er veel gedaan.
Het oude toilet is gesloopt en is er nu al een betere noodoplossing voor in de plaats gekomen, geen grote kier meer, waarbij je het gevoel hebt dat je ze vanaf de weg kunnen zien. Er is een plafond gekomen in het keukentje in Valeni en ook op het zoldertje zijn alle gaten gedicht. Er is geen kat die meer naar binnen kan.
Eén klaslokaal is voorzien van laminaat op de muren, waardoor je de muren makkelijk schoon kunt maken. Het is een klein lokaaltje en de kinderen zitten tegen de muren aan waardoor de voorheen witte muren snel smerig werden. Het beton is gestort, de fundering van het toiletgebouw is af en de eerste steen is inmiddels gelegd, ook alle leidingen zijn gelegd en het gat voor sceptic tank is gegraven. Daarnaast zijn er ook in Medgidia vele klusjes verricht van het repareren van een kastdeur tot het plaatsen van een afwasmachine.
De kinderwerkers zijn op woensdag, donderdag en vrijdag met Ana, Paula en Sandra mee geweest naar Valeni. De kinderen hebben genoten van alle extra aandacht die ze kregen. Voor de woensdag en donderdag werken we met inschrijving. Naast de peuter/kleuterklas zijn er twee groepen met 12 kinderen die ingeschreven zijn en die mogen komen. Zo kunnen de kinderen die er zijn beter geholpen worden met lezen, schrijven en rekenen, aangezien we dit jaar maar één vrijwilligster hebben. Helaas betekent dat ook dat we kinderen moeten teleurstellen en dat is soms best moeilijk. Op de vrijdag, als we extra hulp hebben, kunnen gelukkig wel alle kinderen die willen komen, komen.
Het was dus ook een zegen om weer gewoon alle kinderen te kunnen ontvangen! Op de vrijdag hadden we 27 kinderen in de tweede groep en deze konden we opsplitsen in 3 groepen, twee buiten en 1 binnen, zodat het werkbaar bleef en ook de kinderen de aandacht kregen die ze nodig hebben. We hebben tot 10 geteld met de Rummikub steentjes en de kinderen hebben de beginselen van het spel geleerd. Op een andere tafel viel regelmatig een toren met Yenga blokjes. Binnen waren de kinderen druk bezig om van Scooby Doo touwtjes een ketting of een armband te maken. Het was mooi om te zien, hoe de meisjes de jongens, die het iets moeilijker vonden, gingen helpen. Toen de kinderen naar huis waren en wij geluncht hadden was het tijd voor de moeders en werden er mooie rokken gemaakt met de naaimachines. Ook de moeders genoten van alle aandacht die ze kregen.
Op maandag en dinsdag hielpen we mee in het centrum in Medgidia. De eerste dag hebben we kerstkaarten gemaakt voor de kinderen in Nieuwleusen. Een meisje van 10/11 jaar die nog nooit naar school is geweest was helemaal in haar nopjes. Ze heeft zoveel nieuwe dingen gedaan, stickers geplakt, geknipt met een schaar en iets op papier gelijmd. Toen de andere kinderen aan het sjoelen waren, zat zij nog druk te werken aan haar tweede kerstkaart. Eigenlijk wilden alle kinderen hun kerstkaart mee naar huis nemen. Echter met de belofte dat we de volgende dag armbandjes gingen maken, kunnen we ze straks toch in Nieuwleusen uitdelen. Als de kinderen weer weg waren, was het tijd voor de moeders om te komen naaien. Ook hier genoten de moeders zichtbaar van de aandacht die ze kregen.
Op zondag zijn we met z’n allen naar de kerk geweest in Mircea Voda en mochten we voorin de kerk een lied zingen. ’s Middags had een Turkse vrouw met haar drie dochters voor ons gekookt en hebben we samen met de kleine Christelijke Turkse gemeenschap uit Medgidia gegeten. Als dank voor onze inzet hier kreeg iedere vrouw een mooie hoofddoek om haar hoofd gebonden. De mannen kregen een doosje met chocolaatjes.
Meerdere malen zijn we de wijk in geweest om families thuis te bezoeken en mochten we luisteren, de families bemoedigen en waar het kon voor hen bidden. Op dinsdagavond zijn we bij een Amerikaanse zendelinge op bezoek geweest die volgend jaar een nieuw project hoopt te starten: een opvanghuis voor prostituees die uit de prostitutie willen stappen. De bouw van het huis schiet al mooi op, de eerste badkamer was al klaar en we mochten even binnen kijken, daar vertelde ze ons verhaal. We sloten het bezoek af met gebed.
Naast alle bezoekjes, het klussen en het kinderwerk was er ook tijd voor ontspanning. Zo zijn we naar de Zwarte Zee geweest, waar we in een zandstorm terecht kwamen. Echt alles zat onder het zand, dus bij thuiskomst direct douchen, waarbij dus ook het doucheputje vol zand lag.
Het was een zegen dat deze groep hier kwam helpen, een zegen voor de kinderen, de moeders, de kleine Christelijke Turkse gemeenschap in Medgidia, voor de vrijwilligers van het centrum, voor de mensen in Valeni. We kijken uit naar wat deze maand nog meer mag brengen.
Recent Comments