Brief februari 2018

De tijd vliegt. Het is bijna een déjà vu, alsof we hier al eerder geweest zijn… alleen zijn de data anders. Het is al bijna 2018. Het is zo’n verbazingwekkende genade en zegen dat we ons leven niet in een sleur hoeven te leven. Geen zinloze routines. We kunnen de reus verslaan, we kunnen opkomen tegen de oppositie en altijd zinvol bezig zijn, omdat we hier zijn en bovenal omdat Hij er is! Immanuel – God is met ons!

Het is dankzij Jezus dat wij dit jaar kunnen afsluiten
met dank in ons hart en lofprijzing op onze lippen.
Ja, we zijn dankbaar voor jullie trouw in het steunen
van ons leven en onze bediening. Jullie hebben genade en begrip getoond, en geduld gehad als zaken niet gingen zoals gepland. Maar samen hebben we gezaaid in gebed, financiën en praktische betrokkenheid.

1. Licht en duisternis

De afgelopen maand heeft de schrijnende situatie van de kinderen die de dagelijkse projecten en de weekendprogramma’s bezoeken ons niet losgelaten. Liefde en zorg voor deze kinderen is in het hart van de werkers gegroeid, ondanks de weerstand, het gebrek aan respect en toewijding van sommige kinderen. Eigenlijk breken deze situaties je hart, als je denkt aan de leegte in hun leven en gebrek aan voeding. Toch was het soms verre van gemakkelijk.

De meeste kinderen hebben een moslimachtergrond en hebben de kans om hun generatie te veranderen en invloed uit te oefenen in hun familie. Er zijn veel schadelijke gewoonten die verbroken moeten worden en er is veel duisternis die uit hun leven moet verdwijnen, maar we kijken naar Jezus, het Licht van deze wereld en de Genees- heer van de gebrokenen van hart. Hij kan hun ziel aanraken en hun een nieuwe toekomst bieden.

Bid samen met ons dat ze één voor één gered en veranderd zullen worden door de kracht van Jezus’ liefde en genade.

2. Valeni

Wekelijks bezoeken we Valeni en Castelu, en elke woensdagmiddag houden we een kinderprogramma in de Turkse wijk. Zolang het kon, hielden we in Valeni de kinderbijeenkomst buiten. Dit lukte bijna tot half oktober, maar daarna was er geen huis waar we hen naartoe konden brengen.
De gemeenteraad heeft ons toestemming geweigerd om gebruik te maken van het rijksgebouw in Valeni, omdat een paar mensen uit de lokale gemeenschap druk hebben uitgeoefend. Zij vinden het geen goed idee dat christenen het gebouw gebruiken. Dit besluit was weinig verrassend, aangezien zowel de burgemeester als de viceburgemeester Tataarse moslims zijn.

Het is triest dat we geen plek hebben om samen te komen, vooral als we de kinderen zien zwaaien, lachen en naar ons toe zien komen zodra we in het dorp zijn. Er zijn er zoveel en ze verlangen zo naar liefde en

aandacht. Zolang we konden, zaten we met hen buiten, zongen christelijke liederen in hun eigen taal, vertelden over de waarheid uit het Nieuwe Testament en baden samen. Er is veel zaad gezaaid en velen hebben Jezus in hun hart gevraagd. We vertrouwen op God dat sommige harten waren voorbereid en vrucht zullen dragen op zijn tijd.

Bid met ons voor een gebouw in Valeni.

● Op de foto’s: kerstcadeaus voor kinderen in Valeni

3. Castelu

In Castelu kwamen we steeds bij elkaar in het huis van Vandana & Recep. Ze hebben in de zomer een paar kamers aangebouwd. Ze hebben het zwaar, doordat het inkomen van Recep niet constant is. Hij werkt bij een bezorgcentrum voor brandhout. Daar gaat hij alleen naar toe als het bedrijf hout heeft om te verkopen. Ondanks het gebrek aan onderwijs en de vele noden in hun familie zien we een verandering in hun leven. Een paar weken geleden nodigden we hen uit om naar de dankdienst in Medgidia te komen. Sinds die keer willen ze iedere zondag komen, dus halen we hen op in het busje, samen met de kinderen en andere familieleden. We hebben hun vaak verteld dat ze de Heer mogen vertrouwen voor hun noden en op Gods tijd voorziet Hij ook in hun specifieke noden. We danken de Heer voor wat Hij in hun leven doet.

Bid dat Vandana & Recep zullen groeien in standvastigheid in de Heer en Hem op een dagelijkse en persoonlijke manier zullen ervaren.

4. In de recycling

De kinderen in de projecten deden mee aan evenementen die voor hen en hun ouders waren georganiseerd, naast hun gewone dagelijkse routine. Zo namen ze deel aan de dankdienst, waarin ze liederen zongen en gedichten voordroegen die ze samen met hun leiders geleerd hadden.
Ook was er een programma over hergebruik van goedkope materialen. Ze kleedden zich aan in zelfge- maakte outfits van bijvoorbeeld aluminiumfolie, krantenpapier en papieren jurken. Het was leuk om de creativiteit te zien die zichtbaar werd in alle groepen toen ze elkaar hun creaties lieten zien.

Net voor de wintervakantie hadden we ten slotte nog een Kerstdienst, waarin ze kerstliederen zongen, gedichten voordroegen en toneelspeelden. Enkele ouders waren er ook om hun kinderen te zien en na afloop koffie te drinken met iets lekkers erbij.

5. Contact met de Vrouwen

Bij elke gebeurtenis waren Ana en de anderen vrouwelijke werkers aanwezig om de moeders en oma’s van de kinderen te ontmoeten. Bij de laatste ontmoeting vertelde een Turkse moeder uit Cobadin haar getuigenis over de manier waarop ze een volgeling van Jezus is geworden. Ze moedigde de Turkse vrouwen aan om in Isa (Jezus) te geloven. Ze luisterden aandachtig en baden samen aan het eind.

Bid dat deze vrouwen en hun echtgenoten durven te bidden tot Jezus vanuit hun hart.

6. Het grootste kerstgeschenk

Begin december ontvingen we veel dozen met kerstcadeaus voor de kinderen. Die hebben we uitgedeeld aan de kinderen in Valeni, Dobromiru, Castelu en Medgidia. Al met al zijn er achthonderd dozen uitgedeeld aan de kinderen op de scholen van Valeni en Dobromiru en van de Turkse gemeenschappen in Castelu en Medgidia. Maar het meest waardevolle cadeau was de waarheid over de geboorte van Jezus, de reden waarom Hij op aarde kwam en zijn dood voor ons. Niet de kerstman of andere door mensen bedachte tradities. Er zijn zo weinig werkers en de oogst in dit gebied is zo groot!

Bid dat de Heer van de oogst meer werkers op zijn akker zal zenden.

7. Een praktisch seminar

Eind november hebben Ana en ik een seminar gehouden over de islam en praktische overwegingen die belangrijk zijn om te weten voor degenen die het Evangelie nog niet eerder aan de moslims in dit gebied gebracht hebben. De deelnemers waren werkers in kinderevangelisatie, studenten van een zendings- school, Tataarse gelovigen en mensen van andere gemeenten. Het was voor het eerst dat we in deze behoefte konden voorzien. De reacties waren goed en iedereen stemde in om nog eens samen te komen en ons verder in het onderwerp te verdiepen.

Bid voor meer Roemeense gelovigen en werkers om de Turkse en Tataarse gemeenschappen in Dobrogea te bereiken.