VAN: ANA & OVIDIU IONICA, MEDGIDIA, ROEMENIË
NAAR: DICK & GERRIE VAN LENTHE
Beste vrienden in Nederland,
We bidden ervoor en vertrouwen erop dat de Heer jullie allen blijft zegenen en sterken in jullie gezondheid, gezin en werk voor Hem. Het is ook ons gebed en vertrouwen dat de Heer zijn Woord en beloften aan ons gestand zal doen en dat er een tijd zal aanbreken om te oogsten en waarin meer moslims uit Dobrogea het evangelie zullen horen en de Here Jezus zullen leren kennen zoals Hij werkelijk is – Isa al Masih uit hun Koran.
Soms lijken we wel een beetje op Abraham, die 25 jaar moest wachten voordat Gods beloften vervuld werden. Hij koesterde hoop waar geen hoop leek te zijn en plukte de vruchten van zijn geloof in God. Dankzij Gods genade, jullie gebeden en ondersteuning blijven we ook in geloof zaaien en uitkijken naar kansen om te oogsten wat de Heer heeft doen groeien.
1. Kleuterschool en alfabetisering
Al het kinderwerk is de afgelopen drie maanden doorgegaan, maar soms met horten en stoten. We moesten de ouders van een flink aantal kinderen thuis opzoeken om hen aan te sporen hun kinderen regelmatig te komen brengen.
Ruim een maand geleden zijn we begonnen met kinderwerk midden in de Turkse wijk en nu hebben we elke woensdagmiddag een kinderclub met twintig tot dertig kinderen. Het was een zegen dat een groot Roma-gezin – waarvan de meeste kinderen een aantal jaren onze programma’s gevolgd hebben – ons toestemming gaven om de kinderclub in hun achtertuin te houden. Ionut heeft van oude pallets banken getimmerd, zodat de kinderen tijdens de bijbelverhalen fatsoenlijk kunnen zitten.
Veel kinderen van de naschoolse opvang zijn in vergelijking met het begin van het schooljaar met sprongen vooruitgegaan. We hebben hen een quiz laten doen om te testen wat ze allemaal weten en de scores waren goed. We hebben hun doorzettingsvermogen en ijver beloond met prijsjes en diploma’s.
Ook hebben we 1 juni, kinderdag, met allerlei leuke activiteiten, spelletjes en lessen over Gods liefde voor kinderen gevierd.
2. Conferentie
In april hielden we een conferentie met zendingswerkers onder de Turkse bevolking van Dobrogea met als bijzondere gasten twee voorgangers uit Turkije: een Turkse voorganger en een Zweedse zendeling. We hadden een goede tijd van bemoediging, onderlinge verbondenheid en gesprekken over de noden en problemen die we tegenkomen.
Twee avonden lang kwamen er mensen naar de bijeenkomsten die gebed en bemoediging uit Gods Woord nodig hadden. Een Turkse vrouw die heel erg mank liep, werd door de Heer aangeraakt. Ze kon weer normaal lopen en rende bijna de zaal rond. Ze was dolblij en stomverbaasd. Haar pijn en haar ongemak waren door de Heer weggenomen. We werden allemaal in ons geloof in Jezus gesterkt. De volgende dag, op zondagmorgen, hielden we een openluchtdienst in de Turkse wijk. Er kwamen enkele volwassenen en vooral veel kinderen op af, die het evangelie hoorden en gebed ontvingen. Ook ditmaal raakte de Heer iemand aan, een kind met pijn in zijn arm. Alle kinderen kwamen gebed vragen, al was het voor een schrammetje of een loopneus.
3. Bezoek rond Pasen
Eind april kwamen Dick & Gerrie voor het eerst samen met al hun kinderen bij ons op bezoek: met twee dochters, hun zoon en nog twee jongens. Ditmaal ging het niet om werk, maar om plannen maken en samen een gezellige tijd hebben. We vierden samen Pasen, de dood en opstanding van de Heer. We zijn hun dankbaar voor hun toewijding en inspanningen vanaf het begin van hun inzet hier in Medgidia. Prijs de Heer, het wijkcentrum is klaar en we kunnen het volop gebruiken om de kinderen te bereiken met de liefde van Jezus.
4. Evangelisatie
Voor het dorpje Castelu bleven we bidden en de Heer gaf Ana de gelegenheid om samen met een gelovige verpleegster die in Castelu werkt verschillende Turkse gezinnen te bezoeken. Het was triest om diezelfde armoede en sociale problemen te zien die we ook zo vaak in Medgidia tegenkomen. Maar hun zielen en hun behoud zijn zo waardevol dat we de Heer bidden om wijsheid, kracht en leiding in elke situatie.
5. Ten slotte
Begin juni hebben Stefan & Ana afscheid van ons genomen. Het was een pijnlijke en moeilijke scheiding. Maar we weten dat de Heer alles in zijn hand heeft en dat Hij elke situatie wil doen medewerken ten goede voor wie Hem liefhebben.
De afgelopen maand is dus in vele opzichten intensief geweest. Maar de Heer gaf ons de kracht om op een andere manier door te gaan met de projecten en het einde van het schooljaar met alle kinderen feestelijk af te sluiten. Het was een hele klus om veertig kinderen klaar te maken voor de eerste twee zomerkampen. En spoedig hierna volgen de andere twee kampen.
Prijs de Heer voor de kracht die Hij ons gaf en voor al jullie gebeden.
Beijins moeder, een Tataarse, blijft de Bijbel lezen en is hongerig naar het Woord van God. Ze zit nog wel vast in haar identiteit als moslima, hoewel ze ons telkens om gebed komt vragen en belijdt dat ze haar leven aan Jezus heeft gegeven. Ze heeft Gods bevrijding nodig.
Eind juni kwam een Turkse voorganger uit de buurt van Ankara ons samen met zijn gezin bezoeken en bleef twee dagen bij ons in Medgidia. We hadden een goede tijd samen en voelden ons bemoedigd in onze strijd toen we overeenkomsten ontdekten in onze problemen en worstelingen.
Gebedspunten:
- Alle zomerkampen – gezondheid en bescherming voor de kinderen – vreugde, zegeningen en verlossing in hun leven
- De medewerkers – gezondheid en kracht, vrede en vertrouwen op God, eenheid en een vurige inzet voor Gods koninkrijk
- Gemeentegroei onder de Turken en Tataren in Dobrogea – het gebied rond Medgidia, Castelu en Valeni
- Blijvende vrucht
- De ouders van de kinderen die naar de kinderclub in de Turkse wijk komen – het vooruitzicht van een huiskring
- Beijins familie – sommigen hebben het evangelie gehoord – het plan voor een huiskring in zijn flatje
- Turkse gelovigen – overwinning op de hindernissen van de boze, en vrijmoedigheid om in geloof over Jezus te getuigen
- Alle Turkse vrouwen en mannen die het evangelie gehoord hebben en Jezus niet willen volgen
Moge de Heer jullie rijkelijk zegenen!
2 Kor. 4:16-18:
“Daarom verzaken wij onze plicht niet. Ook al gaat ons uiterlijke bestaan verloren, ons innerlijke bestaan wordt van dag tot dag vernieuwd. De geringe last die we tijdelijk te dragen hebben, brengt ons een eeuwige luister, die alles omvat en alles overtreft. Wij richten ons niet op de zichtbare dingen maar op de onzichtbare, want de zichtbare dingen zijn tijdelijk, de onzichtbare
eeuwig.” Samen in zijn dienst,
Ovidiu & Ana, Medgidia